کودک ثمره زندگی یک خانواده است. لذا والدین در مورد شرایط نگهداری و تربیت کودک خود بسیار حساس هستند. تکامل کودک شامل رشد کمی و رشد کیفی است. یعنی هم معیارهای فیزیکی و هم روانشناختی باید مورد توجه قرار گیرد. مشکلات مختلف مانند کار ، بیماری ، تعداد زیاد فرزندان و… سبب می شود که گاهی والدین نتوانند بطور مداوم از کودک خود نگهداری کنند و نیاز به یک مراقب و پرستار کودک داشته باشند.یکی از اولین نکاتی که در مورد انتخاب پرستار باید درنظر گرفته شود، سن کودک است. در سنین پایین که کودک نیاز به مراقبت دارد، بهتر است پرستار با مهارت های نگهداری از کودک آشنا بوده و تجربه کافی داشته باشد. به عنوان مثال پرستارانی که مادر هستند یا تجربه نگهداری از کودک را دارند، برای نگهداری از کودک گزینه مناسب تری محسوب می شوند. کودکان بزرگ تر خودشان قادر به صحبت کردن هستند و می توانند اتفاقات خانه را گزارش دهند اما در مورد کودکانی که هنوز توانایی حرف زدن ندارند کنترل شرایط اهمیت بیشتری پیدا می کند. علاوه بر این در مورد کودکان بزرگ تر توصیه می شود پدر و مادر پرستاری را انتخاب کنند که توانایی کار و بازی با کودک را داشته باشد. حتی اگر پرستار قادر باشد کارهای آموزشی انجام دهد و تجربه یا تحصیلات مرتبط داشته باشد، داشتن این قابلیت ها به مراتب بهتر است. بهترین سن برای پرستاران ۲۸ تا ۴۰ سال است. اگر انتخاب پدر و مادر در مورد پرستار خوب و مناسب باشد، پیشنهاد می شود از تعویض پرستار کودک شان خودداری کنند؛ مگر اینکه دلایل موجهی مانند دوری مسافت، جابه جایی و مواردی از این دست وجود داشته باشد. در غیر این صورت به دلیل دلبستگی کودک به پرستار ممکن است مشکلی برایش ایجاد شود. درست است که پرستار به نوعی مادر دوم کودک محسوب می شود اما به هر حال نمی تواند جای مادر را بگیرد. بهتر است وقتی مادر از سرکار به خانه برمی گردد برای بودن در کنار فرزندش وقت بگذارد. نکته مهم دیگر این است که بعد از توافقات اولیه، کودک و پرستار ناگهان باهم تنها نمانند. باید فرصتی برای آشنایی هردوی آنها ایجاد شود. بهتر است این فرایند از چند هفته قبل شروع شود و زمانی که مادر هم حضور دارد، پرستار و کودک برای مدت کوتاهی در اتاق تنها باشند تا کودک به تدریج به حضور پرستار عادت کند و پرستار هم بتواند ریزه کاری های کار با کودک را یاد بگیرد و بتواند به پرستار اطمینان کند. در این صورت راحت تر کنار او می ماند. شاید این سؤال برای برخی خانواده ها پیش بیاید که چطور می شود به یک فرد غریبه اعتماد کرد و کودک را کنار او تنها گذاشت؟ توصیه اول این است که والدین برای انتخاب پرستار بچه از افراد آشنا کمک بگیرند. در این صورت امکان اطلاع از سابقه و پیشینه فرد وجود دارد. اگر چنین امکانی برای خانواده ها وجود ندارد بهتر است به موسسه های معتبر مراجعه کنند. البته باید گفت که هر موسسه ای معتبر نیست. بعضی موسسه ها روی این موضوع تاکید دارند که پرستار باید مدارک یا گواهینامه های معتبر ارائه دهد یا تحصیلات مرتبط داشته باشد. در واقع موسساتی که مجوز دارند نسبت به این موضوع سختگیرتر هستند و مشکلات را بهتر پیگیری می کنند، ضمن اینکه پدر و مادر می توانند در زمان مصاحبه رفتار پرستار را ببینند. به یاد داشته باشید زمانی که پرستار در خانه شماست وسایلی که ارزش مادی دارند و همین طور پول و جواهرات را در خانه قرار ندهید تا احتمال بروز خطای پرستار به حداقل برسد.